Ked ste stovky kilometrov vzdialeni od niekoho, od vsetkeho, po com tuzite a nedokazete to zmenit, tak len placete. A placete. Snivate.
Ked ste tam, kde je vam podla vsetkych lepsie, tam, medzi milionmi ludi a kazdodenne sa predierate cez prazdne davy, ktore uz nikdy nespatrite. Lebo tam ste vraj stastnejsi. Medzi kazdym. Medzi nikym.
A co je to navrat? zavist niecoho, co neexistuje. Lebo cely cas len trpite. A cakate. Na vyplatnu pasku. Na zivotnu lasku.
Spite 11 hodin denne, smelo, vrele. Je to to, co chcete. Aspon vtedy viete, kto ste. Co ste. Kde ste. Aka je vasa skutocna pozicia. Ake su vase skutocne pocity.
Hladina alkoholu, etanolu, metanolu. Hrdinsky sa staviate. A pritom kazdym pokusom padate. Hlbsie a hlbsie v ociach vasich blizkych. No vy, VY to nevidite, pretoze ste slepi. Dusevne slepi, citovo hluchi.
Alebo som to ja.
Blog
Komentuj
Komenty k blogu
Napíš svoj komentár