Spomienky

Spomienky sa na mna hrnu. Zaplavuju ma. Nedaju mi spat. Vankus zmacany slzami, vzlyky do ticha. Do mrtveho ticha. Vsetko sa vracia spat. Akoby to bolo nedavno. Ubehlo vela casu. No spomienky.. tie su nezmazatelne, nedaju sa odmietnut, nedaju sa zabit, nedaju sa pochovat. Budu tu navzdy s nami. Nase cierne tiene. Tisko sa za nami plazia. V nestrazenom okamihu sa na nas vrhnu. Pohltia nas obrazkami z minulosti. Minulosti, na ktoru nechceme mysliet. Minulosti, ktorej sa bojime. Citime slabost v kolenach a.... padame na zem. Lezime a premyslame. Preco sa to zasa vratilo?! Preco to nemoze odpocivat v tej pomyselnej hrobke v nasich srdciach?! Kricime bolestou, zadusame sa slzami. Krv tecie po zapastiach. Nebranime sa. Citime tu slobodu, tu krasnu bolest. No ta krv nam to vsetko pripomina este viac. Pozerame do neba a prosime, nech to skonci. Nech uz nas tolko netrapi. Nech nas ten tien spomienok celych pohlti. Nech sa v nom stratime. Nech uz nie sme...


(len vymyslena kratucka poviedka)

 Blog

0 0 0 0 0

Komentuj

3 komenty k blogu